Aklıma hemen iki tane anım geldi. Okuldan kaytarıyorduk arkadaşlarla. Demirlere asılıp, çıkmaya çalışırken eteğim boydan boya yırtıldı! Ona rağmen tek elim eteğimde bütün gün arkadaşlarımla gezip tozmaya devam ettim. Bir kere de disiplinlik oldum! Bir arkadaşımla İstiklal Marşı’nda gülüşüyorduk. Çok büyük ayıp ettim biliyorum ama oldu işte bir kere. Müdür bizi kulağımızdan tuttuğu gibi odasına götürdü. Orada bir güzel dayak yedik. Ardından da dayımdan anneanneme kadar benim bütün sülalem okulu bastı; “Bizim kızımızı nasıl döversiniz” diye! O zaman her şey utanç vericiydi ama şimdi komik geliyor.